Myśliborski cmentarz wojenny założono na wzniesieniu ze szczytem znajdującym się na wysokości 69,1 metrów n.p.m. Miejsce pochówku żołnierzy poległych w walkach o wyzwolenie Pomorza Zachodniego jest atrakcyjnie położone na Półwyspie Ptasim przy północno-zachodnim brzegu Jeziora Myśliborskiego.
Pierwotnie było to, tak zwane „miejsce pamięci”. Pierwsze prace wykonano tu we wrześniu 1932 roku, a już w grudniu stała tu wieża. Był to swoisty „pomnik pamięci”. Rozpościerał się z niej widok na okolicę. Dwa lata później w pobliżu wieży wybudowano amfiteatr. Miały się tu odbywać niemieckie uroczystości, zgodnie z obowiązującym wówczas kalendarzem. Pośród nich swoje szczególne miejsce miały, między innymi rocznica nominacji Hitlera na kanclerza Rzeszy, urodziny Hitlera, czy Dzień Pamięci Bohaterów.
Jak wspomina Władysław Narożyński – burmistrz Myśliborza w latach 1947-1950 – cmentarz wojenny założono właśnie za jego kadencji. Pierwsze pochówki wyprawiono ekshumowanym z myśliborskiego rynku. Najprawdopodobniej byli to zmarli ze szpitala polowego. Dziś na myśliborskim cmentarzu wojennym spoczywa 71 polskich żołnierzy, a w tym 50 nieznanych z nazwiska, oraz 616 żołnierzy radzieckich z czego w przypadku 341 nie ustalono tożsamości. Cała nekropolia zajmuje obszar blisko 0,8 ha i jest podzielona na 49 tarasowo ułożonych kwater.
W 1972 roku na cmentarzu pojawił się pomnik Braterstwa Broni, którego autorem jest Sławomir Lewiński – ten sam, który stworzył pomniki w Szczecinie i Gryfinie. Odsłonięcia dokonano 12 października 1972 roku, a więc w rocznicę Bitwy pod Lenino. W do tego czasu wspominana już wieża została rozebrana.
Ostatniego pochówku dokonano w 2005 roku. Złożono wówczas 31 urn ze szczątkami żołnierzy rosyjskich oraz jedną ze szczątkami żołnierza polskiego. Pochówek przeprowadzono ze wszystkimi honorami i w obecności przedstawicieli polskiej i rosyjskiej ambasady.
Hotele
Zobacz także:
Najbliżej
