Zachodniopomorskie

Mechowo nadane zostało przez księżnę Anastazję Mieszkównę na rzecz norbertanek z Trzebiatowa, co potwierdził w 1227 roku jej wnuk, książę Barnim I. Od XIV wieku Mechowo zamieszkiwali wzmiankowani von Schöningowie. W 1311 roku książę Otto I podarował rycerzowi Hermanowi i jego synowi Betkinowi Schöningom 4 łany w owej miejscowości. W roku 1372 utracili oni część dóbr na rzecz cystersów kołbackich. W 1376 roku Henning von Schöning dokonał uposażenia klasztoru w Pyrzycach połową młyna w Mechowie. Od 2. połowy XIV wieku przebywał tu ród von Küssowów. W 1478 wzięli oni udział w wojnie, którą prowadził książę Bogusław X z elektorem brandenburskim Albrechtem - on z kolei zajął zamek w Mechowie. W 1606 roku uzyskali status rycerstwa zamkowego, a w roku 1723 zostali hrabiami.

Mechowo przez lata zmieniało swoich właścicieli. W roku 1796 ziemie zostały sprzedane przez rotmistrza Bernda Georga Friedricha von Küssowa landratowi Ernstowi Augustowi von Schönningowi. Majątek odziedziczyła jego córka, baronowa von Steinäcker, która z kolei sprzedała go po latach swojemu bratu, Augustowi Peterowi Friedrichowi Sigismundowi von Schöningowi. Przed rokiem 1945 ostatnimi właścicielami byli Carl von Heydel-Linden i Clara Mathilde Luise.

 Kościół filialny p.w. św. Michała Archanioła

Kościół p.w. św. Michała Archanioła wzniesiono na początku XVI wieku. W latach 30. XVI wieku stał się świątynią ewangelicką, filią parafii w Obrominie. W okresie 1738-1739 Bernd Jochen von Küssow ufundował nowy strop z polichromiami i odnowił istniejącą wówczas wieżę. Kościół remontowany był dwa razy - w 1821 i 1861 roku. Wtedy prawdopodobnie wstawiono neogotyckie obramienia otworów. W 1911 roku dobudowano neogotycką wieżę, którą ufundowali Clary Mathilde Luise razem z mężem Carlem von Heydelem-Lindenem – ówcześni właściciele.

Świątynia reprezentuje styl wczesnogotycki z neogotycką wieżą. Jest to budowla orientowana, murowana z cegły, salowa. Wieża została wzniesiona z cegły, na prostokątnym rzucie, od elewacji południowej. Dachy korpusu nawowego i wieży są dwuspadowe, pokryte dachówką. W ostrołukowo zamkniętej ramie znajduje się obraz przedstawiający Chrystusa, a poniżej obrazy z przedstawieniem modlących się aniołów. Ambona została wykonana w stylu manierystycznym, wsparta na figurze św. Piotra. W jednej z płycin znajdujących się na ściankach korpusu widnieje płaskorzeźba z herbem rodu von Küssowów. Do wyposażenia kościoła należy także chrzcielnica późnoromańska, późnorenesansowa płyta nagrobna Petera von Küssowa, a także dzwon gotycki z inskrypcją.

 Zespół podworski

Pierwotnie w jego miejscu znajdował się dwór obronny otoczony fosą, w którym siedzibę miał ród von Küssowów. Dwór został spalony w 1. połowie XIX wieku. W 1845 roku zaplanowano wybudowanie nowej siedziby dla Elizabeth Frances Charlotte Jocelyn Stewart. W roku 1849, w tym samym miejscu, wzniesiono eklektyczny pałac. Pod koniec XIX wieku przebudowano go do form neorenesansowych i neobarokowych. W 1982 roku uległ spaleniu, po czym go rozebrano. Obecnie składa się z oficyny pałacowej z budynkiem gospodarczym, zabudowań folwarcznych i parku.