
Ryszewko leży około 2 km na wschód od drogi nr 3 między Żabowem a Będgoszczą, na płaskim fragmencie Równiny Pyrzycko-Stargardzkiej, zajętym w niższych partiach przez użytki zielone, w wyższych natomiast przez grunty orne, w terenie skąpo zalesionym. Do dziś wieś zachowała we fragmencie owalnicę. Mieszkańcy wsi, tak jak i przed wiekami, trudnią się rolnictwem.
Historyczne początki Ryszewka sięgają już 1186 roku, kiedy to po raz pierwszy wymienione zostały „pola ryszewskie”, leżące w okolicach dzisiejszego Ryszewka i Ryszewa. W XIII wieku i początku XIV wieku miejscowość była majątkiem książęcym. W 1317 roku książę Otton I sprzedał ją klasztorowi cystersów w Kołbaczu. Przed 1477 rokiem Ryszewko było lennem von Schönningów. Od około 1812 roku należało do domeny pyrzyckiej. Wieś uważana jest za najstarszą miejscowość gminy Pyrzyce.
Kościół parafialny p.w. Wniebowzięcia NMP
Kościół parafialny p.w. Wniebowzięcia NMP stoi obecnie na miejscu wcześniejszego kościoła późnogotyckiego z ok. 1500 roku. Pierwotna świątynia była murowana z cegły, salowa i z oszkarpowanymi ścianami. Wewnątrz znajdowała się kamienna chrzcielnica. Od pierwszej połowy XVI wieku kościół stał się ewangelicki. W 1613 roku burza zniszczyła drewnianą wieżę kościelną. Odbudowano ją w roku 1683. W kolejnych latach nad zachodnią częścią korpusu nawowego wzniesiono wieżę ryglową. W 1722 roku wybudowano lub wyremontowano zegar wieżowy, a w roku 1733 wykonano dwa, odlane w Gryfinie, dzwony. Obecny kościół postawiony został w 1866 roku, a razem z nim zegar wieżowy oraz ogrodzenie wokół cmentarza.
Kościół jest budowlą w stylu neogotyckim, orientowaną i murowaną z czerwonej cegły. W oknach widnieją witraże z 1986 roku. Wewnątrz świątyni znajdują się elementy, takie jak:
- ołtarz późnobarokowy ze współczesnym obrazem w polu głównym,
- chrzcielnica eklektyczna,
- misa chrzcielna z wizerunkiem Grzechu Pierworodnego,
- tablica dziesięciu przykazań,
- puszka na komunikaty z wygrawerowaną sceną Ukrzyżowania.
Zespół podworski
Zespół podworski pierwotnie był siedzibą dzierżawcy majątku, który należał do domeny w Pyrzycach. Pierwsze wzmianki o zespole pochodzą z lat 1928-1939. Określany był wtedy jako posiadłość Waltera Heuera. Składa się on z dworu i zabudowań folwarcznych skupionych wokół dziedzińca oraz z niewielkiego parku.
Dwór pochodzi z końca XIX wieku. Pierwotnie był eklektyczny i zawierał elementy neobaroku oraz elewacje rozczłonkowane pilastrami. Murowana budowla wzniesiona została na rzucie prostokąta, jako parterowa, z poddaszem. Dziewięcioosiowa fasada zwrócona jest na zachód, w stronę dziedzińca gospodarczego. Dach jest dwuspadowy, pokryty dachówką.
Zabudowania folwarczne również pochodzą z tego samego okresu. Są murowane z cegły, nietynkowane. Wzniesione zostały na rzucie prostokąta, o wysokich dwuspadowych dachach. Składają się ze:
- stodoły,
- budynku inwentarskiego,
- obory,
- budynku inwentarsko-magazynowo-mieszkalnego.