Zachodniopomorskie

Jak głoszą podania, wieś została założona przez woja Sobieradza. W roku 1243 była wymieniona w dokumentach potwierdzających jej zakup przez cystersów z Kołbacza. Mnisi przybyli na okoliczne ziemie z duńskiego Esrum i przyczyniali się do szybkiego rozwoju słowiańskich osad. W dokumentach sprzedaży miejscowość wymieniana jest pod niemiecką nazwą Woltersdorf i zniemczoną w brzmieniu, słowiańską Zibberose. Przed sprzedażą należała do rycerza Burcharda de Megow, który jako pierwszy rozpoczął kolonizacje miejscowości niemieckimi osadnikami.

Sobieradz do dziś charakteryzuje się wyraźnym układem owalnicy z kościołem posadowionym na tak zwanym nawsiu. Inaczej niż w przypadku większości podobnych założeń przedstawia się ukształtowanie terenu, nad którym wznosi się kościół. Jest on rozległy i raczej nisko położony, co powoduje ustawiczne zalewanie wodą. Można sobie wyobrazić dawną osadę, którą założono wokół dużego jeziora. Z biegiem lat wody jeziora ustępowały, a zabudowa zbliżała się do centrum owalu. Obecnie wieś administracyjnie podlega gminie Gryfino i jest oddalona o około 6 km na południowy wschód od miejscowości Gardno.

W końcu XIII wieku, z inicjatywy kołbackich cystersów, w Sobieradzu wzniesiono kościół na planie prostokąta bez chóru i wieży. Jako budulca użyto kwadr granitowych, które tworzą w murze regularne warstwy. Obecnie świątynia odbiega swoją formą od pierwotnego, cysterskiego założenia. Dziewiętnastowieczna przebudowa wprowadziła liczne, gotyckie elementy, z których najbardziej wyrazistym jest zachodnia wieża. Dobudowano ją do zachodniego szczytu, na prostokątnym fundamencie o szerokości nawy, używając dwóch rodzajów budulca. Na wysokości murów kościoła wieżę wzniesiono z ciosanego kamienia, opasając każde dwie warstwy, dwiema warstwami cegły. Powyżej nawy wieżę wymurowano w całości z cegły, wieńcząc ją dwuspadowym dachem ze ścianami szczytowymi.

W przyziemiu wieży znajduje się portal z głównym wejściem do świątyni. Ościeże dwuuskokowe zamykają się ostrołukowo jednak sama wnęka drzwiowa zwieńczona jest łukiem odcinkowym. Powyżej drzwi, na ceglanym polu znajduje się blenda w kształcie krzyża. Do dziś po trzech oryginalnych portalach pozostał tylko północny. Portal południowy zamurowano, a zachodni został przykryty elewacją wieży. Na wschodnim szczycie przemurowaniu uległo wyraźne okno z profilowanymi, ceglanymi ościeżami i ostrołukowe, piramidalne blendy.

We wnętrzu kościoła brakuje już XIX wiecznego wyposażenia, które pochłonął ostatni remont. Warto jednak wspomnieć o okazałych, nowych witrażach, które ufundowali potomkowie Georga i Maxa Runze. Obaj antenaci tego rodu żyli na przełomie XIX i XX wieku. Dr Max Runze był historykiem sztuki, muzykologiem i wydawcą dzieł słynnego, niemieckiego kompozytora Carla Lewe, który w 1820 roku osiadł w Szczecinie. Dr Georg Runze jako etyk i filozof zasłynął po wydaniu „Etyki”, podstawowego podręcznika uniwersyteckiego dla wielu pokoleń studentów i wykładowców.

Plac, na którym wybudowano świątynię, znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie cmentarza. Ocalał na nim dobrze zachowany grób rodziny Runze. Wokół cmentarza biegnie mur kamienny, w którym od północy i południa zatopione są dwie XIV wieczne bramy o ostrołukowym wykroju.

Przez Sobieradz biegnie malownicza, nieczynna już linia kolejowa Gryfino-Pyrzyce. Na południe od wsi znajduje się jezioro o tej samej nazwie.