„Nazywam się pamięć. Bywam krótka, kurza i niesprawiedliwa. Jestem święta, błogosławiona i przeklęta. Nieodżałowana i świetlana. Pogrzebana i utracona. Potrafię wbić się, wyryć lub zapaść, przyczaić - jak słowo - na końcu języka. Potrafię dodać skrzydeł lub ciążyć kamieniem u szyi..”

Projekt „Nic osobistego” zakładał pracę w temacie fenomenu pamięci. Chcieliśmy stworzyć opowieść o mechanizmie przypominania i zapominania. „Inny teatr” w swej metodzie polegał na pracy dokumentalisty, reportera. Najpierw ustalaliśmy pytania, próbowaliśmy na nie odpowiadać. Zbieraliśmy wszelkiego rodzaju nośniki pamięci: zdjęcia, płyty, zegarki, buty. Odczytywaliśmy, co w nich osobistego zostało zapisane.

Z fragmentów, strzępów wspomnień budowaliśmy na scenie scenariusz. Zależało nam, aby forma sceniczna tej opowieści była zbliżona do przebiegu samego procesu wspominania. Żeby była otwarta na widza, na jego własne przypominanie.

Grupa seniorów: Lidka, Ania, Bożena, Danusia, Halinka, Iza, Hania, Rysiek i Zygmunt to doskonała ekipa ludzi, która zechciała się ze mną podzielić swoimi wspomnieniami. Każde było ciekawe i ważne. Wszystkie zachowaliśmy dla siebie. Tylko niektóre i we fragmentach udostępniliśmy innym / widzom akcji teatralnej. Bardzo osobistej. „Beze mnie świat trwa zawsze chwilę” – to tytuł naszej opowieści o zjawisku „pamiętania”.

5 lutego | czwartek | godzina 18.00 | PROJEKT NIC OSOBISTEGO: BEZE MNIE ŚWIAT TRWA ZAWSZE CHWILĘ | spektakl | Teatr Kana | wstęp wolny, obowiązują wejściówki. Rezerwacja biletów pod numerem telefonu: 91 434 15 61 lub drogą elektroniczną: paula@kana.art.pl (od poniedziałku do piątku między 9 a 15); zakup i odbiór biletów w Piwnicy Kany.