Budowa tego kościoła rozpoczęła się pod koniec 1906 roku. Autorem projektu był niemiecki architekt, Jürgen Kröger. Przed wojną była to świątynia protestancka.
Za czasów niemieckich, kościół funkcjonował pod nazwą Bugenhagenkirche. Jego patron - Jan Bugenhagen - był prekursorem pomorskiej reformacji.
Budowla została zniszczona podczas drugowojennych nalotów bombowych na Szczecin. Jednak szybko zapadła decyzja o jej odbudowie. Już w 1948 roku, po zakończeniu podstawowych prac, świątynia została oddana do użytku. Od tego czasu pełni funkcję rzymskokatolickiego kościoła garnizonowego pw. św. Wojciecha.
W architekturze świątyni dominuje styl neogotycki wzbogacony o neoromańskie elementy i zdobienia. Wieża kościoła mierzy nieco ponad 65 metrów wysokości. Wieńczy ją spiczasty hełm o charakterystycznym kształcie.
Po wojnie budowla przeszła wieloetapową odbudowę i konserwację. Powstał wtedy obraz św. Wojciecha na głównym ołtarzu, zostały wymienione zniszczone witraże, a dach pokryto miedzią. Wyremontowane zostały też organy. Początkowo był to instrument 32-głosowy. Jednak wojenne zniszczenia były na tyle duże, że nie udało się odtworzyć ich w pełnej funkcjonalności. Obecnie są 16-głosowe.
W latach późniejszych wyposażenie kościoła było sukcesywnie uzupełniane, m.in. o nowe konfesjonały i obrazy. Zadbano też o stan elewacji, ścian wewnętrznych i posadzek, zabezpieczając je przed wilgocią (nieszczelne rynny powodowały częste zalania murów) i usuwając zanieczyszczenia.
Odwiedzając kościół św. Wojciecha, warto zwrócić uwagę na kamienną ambonę oraz historczny, drewniany ołtarz 12 Pułku Ułanów Podolskich. Ponadto znajdują się tutaj urny z ziemią pochodzącą z miejsc, gdzie podczas wojny toczyły się cięzkie walki (m.in. z Kołobrzegu, Podgajów i Siekierkek).
Hotele
