Żelbetowy kościół przy dzisiejszym Placu Zwycięstwa, powstawał przez sześć lat. Jego budowa zakończyła się w 1919 roku. Do 1945 roku był garnizonową świątynią ewangelicką. Co więcej, była to pierwsza w całym cesarstwie budowla sakralna, powstała w całości z betonu i stali. Autorem projektu był Bernard Stahl.
W momencie zakończenia II wojny światowej, była to najmniej uszkodzona świątynia w Szczecinie – dzięki temu oraz lokalizacji w samym centrum miasta, był to pierwszy czynny kościół katolicki nad Odrą. Decyzja o jego przekazaniu zapadła 25 czerwca 1945 roku.
Już cztery dni później (po dokonaniu niezbędnych napraw) został poświęcony przez ks. Kazimierza Świetlińskiego. To tutaj zaczęła rodzić się historia katolickiego, powojennego Szczecina - przy kościele powstawało wiele grup modlitewnych.
W 1959 roku powstała tutaj Kaplica Wieczystej Adoracji oraz wprowadzony został stały dyżur spowiedników. W latach dziewięćdziesiątych (dokładnie w 1998 roku), kościół został podniesiony do rangi sanktuarium. Jest to pierwsze w Polsce sanktuarium pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kościół jest także ośrodkiem szczecińskiego duszpasterstwa akademickiego – jego początki sięgają lat sześćdziesiątych.
Budowla została wzniesiona na planie prostokąta. W środku znajduje się szeroka nawa główna, wąskie nawy nawy boczne i półkoliste prezbiterium. Nawy boczne poprzedzone są arkadami i sklepione kolebkowo. Drewniany, neogotycki ołtarz przedstawia Ostatnią Wieczerzę i został przeniesiony ze zniszczonego podczas wojny kościoła św. Jana Chrzciciela. Do dzisiaj przetrwały także drewniane ławki, pochodzące z czasów powstawania kościoła oraz betonowa chrzcielnica stojąca przy wejściu na chór. Nad głównym wejściem znajduje się historyczna płaskorzeźba przedstawiająca walkę św. Jerzego ze smokiem.
W latach siedemdziesiątych rozpoczęły się zmiany wystroju wnętrza świątyni – m.in. zdjęto pierwotne ołtarze boczne, zamalowano polichromie na sklepieniu apsydy oraz usunięto ambonę. Powstały nowe polichromie i stacje drogi krzyżowej. Prawy ołtarz boczny przedstawiał Matkę Boską Ostrobramską, a lewy – Najświętsze Serce Pana Jezusa.
Od 1985 roku z kościelnej wieży rozbrzmiewa dźwięk czterech spiżowych dzwonów. Każdy z nich ma swoją nazwę: Serce Jezusa, Jan Paweł II, Królowa Polski oraz Św. Maksymilian. Natomiast na głównej elewacji umieszczona została rzeźba Chrystusa Króla. Jej autorem jest A. Szulc.
Msze święte:
W niedziele i święta: Co godzinę od 6.00 do 15.00 oraz dodatkowo o 18.00 (dla młodzieży) i 20.00 (akademicka).
W dni powszednie: Co godzinę od 6.00 do 9.00 oraz o 12.00, 17.00 i 18.30
Spowiedź:
Niedziela: 6.00 – 16.00 i 18.00 – 21.00
Pozostałe dni tygodnia: 6.00 – 9.30, 11.30 – 13.00, 15.00 – 19.00. |
Drogi czytelniku:
Dokonałeś historycznego odkrycia? Byłeś świadkiem ciekawego wydarzenia? Chciałbyś podzielić się z nami wiedzą na temat atrakcji turystycznej, o której warto opowiedzieć? Wystarczy, że do nas napiszesz! mail:
info@zp.pl
Hotele
Zobacz także:
Najbliżej
