Niewielka wieś wzmiankowana już w 1202 roku w dokumentach dotyczących cystersów z Kołbacza. Obecnie administracyjnie podlega gminie Banie. Położona jest przy drodze łączącej Piaseczno ze Swobnicą, oddalona o 7 km na południe od Bań.

W odległości około kilometra na zachód od Górnowa znajduje się Jezioro Górne (20 ha). Na jego wschodnim brzegu znajduje się grodzisko ze śladami wałów obronnych w kształcie trójkąta równoramiennego, pochodzące z IX-X wieku. Posadowiono je na wzgórzu, które obsadzono bukowym lasem. Badania archeologiczne, które prowadzono tu w 1957 roku, ujawniły pod wczesnośredniowiecznym wałem umocnienia obronne kultury łużyckiej sprzed 2500 lat. Około 2 km na zachód od Górnowa rozpościera się Jezioro Długie (343,4 ha), połączone bezimiennym ciekiem wodnym z Jeziorem Górne.

W południowej części wsi mieści się kościół, wzniesiony pod koniec XIV wieku. Wybudowany z regularnej kostki granitowej na planie prostokąta o wymiarach 22,5 x 9 metrów, przykryty dwuspadowym dachem z karpiową dachówką, którą ułożono w „rybią łuskę”. Początkowo pozbawiony był wieży i tynkowych elewacji. Wieżę dobudowano najprawdopodobniej na przełomie XV i XVI wieku po zachodniej stronie świątyni. Prostokątna w przekroju miała tą samą szerokość co pozostała część budowli. Do wysokości murów obwodowych kościoła wybudowana z podobnej, granitowej kostki natomiast powyżej miała konstrukcję szachulcową.

W końcu XIX wieku świątynię poddano gruntownej przebudowie. Zlikwidowano górną część wieży, a pozostałą zwieńczono tarasem widokowym ograniczonym ceglaną, ażurową balustradą. Nad tarasem wzniesiono ośmiokątny, górny człon wieży. Do jego budowy wykorzystano cegłę o nietypowych wymiarach (10×13,5×30 cm) i zwieńczono strzelistym hełmem, który obecnie wykonany jest z blachy cynkowej. Elewacje wieży do wysokości tarasu otynkowano podobnie jak pozostałe mury budowli.

W dolnej partii wieży znajduje się trójuskokowy, ostrołukowy portal wykonany z cegły. W osi wieży, powyżej portalu, widoczne wąskie, prostokątne okno, a pod gzymsem tarasu dwa okna z odcinkowym nadprożem. Wnętrze świątyni, z jedną nawą, zwieńczone zostało belkowo-deskowym stropem. Po zachodniej stronie wznosi się chór wparty na czterech drewnianych belkach. Na chór i do kryjącej dzwon wieży, prowadzą schody z kruchty. W prezbiterium, które wzniesione jest jeden stopień ponad nawę, znajduje się barokowy ołtarz ambonowy (pozbawiony ambony) z drugiej połowy XVIII wieku. Jak twierdzą świadkowie, po II wojnie światowej znajdowały się tu jeszcze organy, które w latach pięćdziesiątych przeniesiono do innego kościoła.

W 2015 roku przeprowadzono badania drewnianego stropu kościoła – jest to najstarszy strop na Pomorzu  Zachodnim. Liczy 450 lat (http://www.wkz.szczecin.pl/)

Świątynia otoczona jest kamiennym murem wysokim na około 1,2 – 1,7 metra. W jego wschodniej części znajduje się kuta brama zawieszona na ceglanych, czworobocznych filarach. Na przylegającym do świątyni cmentarzu zachowały się nagrobki z okresu powojennego.