Miejscowość jest położona około 7 kilometrów na południe od Bań – siedziby gminy. Dawniej tereny te wpisywane były w granice ziemi bańskiej, a od 1934 roku należały do zakonu templariuszy. Choć przypuszcza się, że osadnictwo istniało tu na długo przed epoką rycerzy zakonnych i ery chrystusowej, to właśnie obecność templariuszy, a później joannitów, zapisała średniowieczną metrykę Sosnowa. Pierwsze dokumenty wspominające wieś pochodzą z 1370 roku.

Do dziś zachował się średniowieczny, owalnicowy układ miejscowości z centralnie posadowionym kościołem. Obecnie jest to najcenniejszy zabytek Sosnowa.

Budowę kościoła zakończono w połowie XIII wieku. Jest to tradycyjna orientowana budowla bez chóru i wierzy. Jej fundamenty rozplanowano na rzucie prostokąta. Całość murów wzniesiono z regularnej kostki granitowej.

Na przełomie XV i XVI wielu do zachodniego szczytu dobudowano wieżę. Przyziemie wieży miało tą samą szerokość co nawa świątyni, a do jego budowy użyto surowych kamieni polnych. Jedynie w narożach mury wzmocniono cegłą. W okresie wojny trzydziestoletniej Sosnowo uległo znacznym zniszczeniom. Z pewnością ucierpiała również świątynia. Odbudowy dokonano w XVIII i XIX wieku.

W roku 1865 wymieniono 278 mieszkańców Sosnowa. Taki stan ludności utrzymywał się do 1939 roku. W czasie drugiej wojny światowej miejscowość ponownie została zniszczona, wraz z kościołem. Może to wskazywać na zacięte walki toczone o wyzwolenie Bań i okolic spod okupacji niemieckiej. Do tych wydarzeń nawiązuje również pomnik ufundowany „Poległym Bohaterom”, który do niedawna mogliśmy zobaczyć w Baniach.

Odbudowy kościoła w Sosnowie podjęto się dopiero w roku 1991 . Obecnie jest to budowla salowa – tak jak wskazywało na to XIII-wieczne założenie. Doskonale widoczne są ceglane wypełnienia, które pozostały po niedawnej odbudowie. Zmianie uległ również wygląd okien i innych elementów architektonicznych. Początkowo okna miały wąski otwór, mocno rozglifiony na zewnątrz, a naroża były wykonane z kamienia. Dziś naroża wymurowane są z cegły, choć ich zarys, wraz z ostrołukowym zwieńczeniem, nie uległ większym zmianom. Na północnej, południowej i wschodniej ścianie znajdują się jeszcze elementy ozdobne w postaci blend z okrągłym zwieńczeniem w górnej części. Północna ściana zachowała portal o ozdobnych narożach składających się z ostrołukowej archiwolty. Na płytach oporowych, tuż pod dwoma krańcami archiwolty, widoczne są ozdobne reliefy.

Plac kościelny do XIX wieku pełnił rolę cmentarza. Wokół biegną fragmenty kamiennego muru z północną bramką w stylu późnogotyckim.

Przy głównej drodze, we wschodniej części Sosnowa, znajduje się ciekawy budynek mieszkalny z bogatymi zdobieniami. Nad każdym oknem wymurowano trójkątne blendy z wyraźnie zaznaczonymi ościeżami. Samo wejście do budynku osadzono w ryzalicie, czyli występie z lica budynku, które ciągnie się po sam szczyt budowli i posiada własny dach. Ściany budynku ozdobiono poziomymi boniami.

Zaledwie kilkaset metrów na północ od centrum wsi rośnie las, który słynie z obfitych owoców runa. Ściągają tu również myśliwi z bliższych i dalszych okolic.

Aby dotrzeć do Sosnowa, najlepiej jest kierować się z Lubanowa na wschód. Droga prowadzić będzie przy pozostałościach młyna nad rzeką Tywą.